بررسی جذب دی اکسید گوگرد توسط نانو اکسیدهای فلزی بر پایه نانو دی اکسید تیتانیوم (tio2)

دی اکسید گوگرد یکی از آلاینده های آسیب رسان موجود در صنایع نفت و گاز است. همچنین این آلاینده با ورود به هوا می تواند موجب خسارت های جانی، مالی و محیط زیستی فراوانی شود. از این رو طی سال های اخیر از طرف انجمن های محیط زیستی محدودیت های بسیار زیادی برای میزان ورود این آلاینده به اتمسفر تعیین شده است. در این راستا هدف از انجام این پروژه بررسی جذب این آلاینده با استفاده از جاذب جامد ترکیبی نانو اکسید مس و آهن بر پایه نانو دی اکسید تیتانیوم می باشد. جاذب ها با استفاده از روش رسوب دهی/ته نشینی ساخته شده و عملیات جذب توسط ستون جذب بستر ساکن انجام شده است. پارامترهای تاثیرگذار تعیین شده بر روی میزان جذب دی اکسید گوگرد به ترتیب دما، غلظت ورودی آلاینده و نوع جاذب از نظر تفاوت در درصد نانو اکسید فلزی استفاده شده، در نظر گرفته شد. با استفاده از طراحی آزمایش (بهره گیری از روش تاگوچی)، شرایط هر یک از آزمایش ها برای صرفه جویی در زمان و هزینه تعیین شد. بر اساس ایزوترم های حاصل از جذب بستر هر یک از جاذب ها، میزان جذب آلاینده با استفاده از روش انتگرال گیری تعیین و به عنوان داده های حاصل از هر آزمایش توسط نرم افزارهای محاسباتی (qualitek)، مورد تحلیل قرار گرفت. در این میان دما با بیشترین سهم اثرگذاری مهم ترین پارامتر برای میزان جذب آلاینده تشخیص داده شد. نتایج حاصل از جذب نانو جاذب های ساخته شده با میزان جذب جاذب های cuo/al2o3 که در پژوهش های مختلفی مورد مطالعه قرار گرفته یکسان بوده است. این امر گواه از این دارد که با اصلاح سطح این جاذب ها، گرانول سازی و بررسی آزمون هایی مانند استحکام جاذب و دوره پذیری در سیکل های متعدد، بتوان از این جاذب ها در مقیاس نیمه صنعتی (جهت تبدیل به روشی جایگزین برای حذف آلاینده توسط محلول آمین که مصرف آب بالا و مشکلات محیط زیستی و اقتصادی بالایی دارد) استفاده برد.